မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ ျပင္ဆင္ျခင္းႏွင့္ပါတ္သက္ၿပီးလူတစ္ခ်ဳိ႕က ရုပ္ခႏၶာကိုဦးစားေပးျပင္ဆင္ၾကသည္။(Physiscal Preparation)တစ္ ခ်ဳိ႕ ကလည္းရုပ္၀တၱဳ၊အရာ၀တၳဳအေဆာက္အဦးေတြကိုအဓိကထားျပင္ ဆင္ၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ့ ဘ၀ကိုအမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ျဖင့္ကုန္ဆံုးေစၾက သည္ ။(မႆဲ၊၂၅း၁၁၃)သမၼာက်မ္းစာတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ခရစ္ေတာ္ျပင္ ဆင္ေစလိုေသာလူသားတိုင္းအသက္တာႏွင့္အသက္ရွင္
မႈတြင္ပညာ သတိျဖင့္ဘ၀ကိုျပင္ဆင္လွ်က္၊၀ိညာဥ္ေရးရာျပင္ဆင္ျခင္း၊ကိုယ္က်င့္တရားစိတ္ဓါတ္ေရးရာအ တြက္အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္တည္ေဆာက္ဖို႔ရန္ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။လူတစ္ဦး၏အသက္တာတြင္အႏၱရယ္အႀကီး
မား ဆံုးေသာအရာမွာအခ်ိန္မ်ားစြာရွိေသးသည္ႏွင့္မနက္ဖန္ဟူေသာစကား၊အလုပ္၌ျဖစ္ေစ၊ဘာသာေရး၊ ပညာေရး၊စီးပြားေရး၊လူမႈေရးတြင္မနက္ဖန္မွဟူေသာစကားကိုမသံုးရန္အေရးႀကီးပါသည္။ဖယ္ရွားပစ္၍
မရေသာအေၾကာင္းမွာမနက္ဖန္ဟူေသာအခ်ိန္ကာလသည္ မိမိအတြက္ေရာက္ရွိလာျခင္းရွိ/မရွိကို မည္သူမွ်မသိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္တမန္ေတာ္ႀကီးရွင္ယာကုပ္ကသမၼာက်မ္းစာ၌ ယေန႔မနက္ဖန္ဤမည္ေသာၿမိဳ႕သို႔သြားၾကကုန္အံ့၊ထိုၿမိဳ႕၌တစ္ႏွစ္ပါတ္လံုးေန၍ကုန္သြယ္သျဖင့္အျမတ္ ရေအာင္ျပဳၾကကုန္အံ့ဟုဆိုတတ္ေသာသူတို႔နားေထာင္ၾကေလာ့၊မနက္ဖန္ေန႔၌အဘယ္သို႔ျဖစ္မည္ကို သင္တို႔မသိၾက၊သင္တို႔အသက္သည္အဘယ္သို႔ေသာအရာျဖစ္သနည္း၊ခဏထင္ရွားၿပီးမွကြယ္ေပ်ာက္ တတ္ေသာအခိုးအေငြ႕ျဖစ္၏ဟုေဖာ္ျပသြန္ခဲ့ပါသည္။ပညာရွိေရွာလမုန္ကိုယ္တိုင္ကမနက္ဖန္ေန႔ကိုအမွီျပဳ ၍မ၀ါၾကြားႏွင့္တစ္ရက္အတြင္းတြင္အဘယ္သို႔ျဖစ္မည္ကိုမသိႏိုင္ဟု(သုတၱံ၊၂၇း၁)၌ပညာရွိတို႔၏အဆံုးအ မျဖင့္သြန္သင္ထားသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။စိန္႔လူ၀စ္ဗ်ဴဂယ္ဆိုသူကအခ်ိန္သည္ဆီးႏွင္းပြင့္ႏွင့္တူ၏၊ သည္ဆီးႏွင့္းပြင့္ကိုဘာလုပ္ရမလဲဟုကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆံုးျဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနခိုက္မွာပင္ ဆီးႏွင္းပြင့္ကေပ်ာက္ကြယ္ သြားေလသည္ဟုဆိုခဲ့ပါသည္။ေလာကလူသားတိုင္းအတြက္အခ်ိန္သည္တေျပးညီျဖစ္သည္။ တစ္နာရီတြင္ မိနစ္ေျခာက္ဆယ္၊တစ္ရက္တြင္၂၄နာရီ၊တစ္ႏွစ္မွာရက္ေပါင္း(၃၆၅)ရက္၊မည္သူမွ်မပို၊ မည္သူမွ်ေလွ်ာ့ မေပးခဲ့ေသာတန္ဖိုးျခင္းတူညီေသာလက္ေဆာင္ပင္ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ထိုအခ်ိန္ကိုထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးခ်ႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းမရွိျခင္းသည္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးစီ၏အသံုးခ်တတ္ေသာ၊ျပင္ဆင္မႈရွိေသာအရည္အခ်င္းေပၚ
တြင္မူတည္ေနပါသည္။သခင္ခရစ္ေတာ္ဥပမာေပးခဲ့ေသာ(မႆဲ၊ ၂၅း၁-၁၃)က်မ္းပိုဒ္၌ေကာင္းကင္ႏိုင္ ငံေတာ္သည္၊ျပင္ဆင္ျခင္းရွိေသာသူ၊သမၼာသတိရွိေသာသူ၊အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးရွိစြာသံုးစြဲတတ္ေသာသူ၊ နာခံျခင္းႏွင့္လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔၀င္ရန္ေနျဖစ္ၿပီး၊ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းမရွိသူမ်ား၊ အမွတ္တမဲ့အသက္ ရွင္သူမ်ား၊ပ်င္းရိငိုက္ျမည္းတတ္သူမ်ား၊ေလာကေပ်ာ္ပါးျခင္းႏွင့္သာအခ်ိန္ကုန္ေနသူမ်ားအတြက္ႏိုင္ငံေတာ္ ၏တံခါးသည္ပိတ္ထားလွ်က္ရွိေၾကာင္းေဖၚျပထားပါသည္။ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ကိုေမွ်ာ္လင့္ေသာ္လည္းျပင္ဆင္ျခင္းမရွိေသာသူ၊ပ်င္းရိေသာသူတို႔အတြက္ျမင္ႏုိင္စြမ္း၊၀င္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ ဆံုးရံႈးမႈပင္ျဖစ္ပါသည္။လူမ်ားစြာတို႔ဆံုးရံႈးေနရျခင္း၏အဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာစဥ္းစားဥာဏ္ကင္းမဲ့ျခင္း၊ ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ျခားနားမႈမရွိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။သခင္ခရစ္ေတာ္ေဟာေျပာေသာပါလက္စတိုင္းေဒသရွိ မဂၤလာေဆာင္ျခင္းပံုဥပမာသည္မ်က္ေမွာက္ေခာတ္ရွိလူသားတို႔၏အသက္ရွင္မႈကိုမီးေမာင္းထိုးျပထားျခင္း
ျဖစ္သည္။အခ်ိန္မေရြးအမွတ္တမဲ့က်ေရာက္လာႏိုင္ေသာအသက္တာအတြက္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈထားရွိရ မည့္တာ၀န္မွာလူတစ္ဦးစီအတြက္အေရးႀကီးေသာအခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ပါလက္စတိုင္းေဒသရွိဂ်ဴးလူမ်ဳိးတို႔၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းျခင္းျပဳၿပီးမွသာမဂၤလာေဆာင္ရပါသည္။မဂၤလာေဆာင္ေသာအခါ တြင္သတို႔သမီးတို႔ကထူးျခားေသာ၀တ္စံု၀တ္ၿပီးသတို႔သားကိုေစာင့္ေနရၾကသည္။ သတို႔သားေရာက္လာ မည့္အခ်ိန္မွသာအခန္းအနားက်င္းပရပါသည္။သတို႔သားသည္မည္သည့္အခ်ိန္မည္သည့္ေနရက္ေရာက္ လာမည္ကို မသိရပါ။ သို႔ေသာ္တစ္ဖက္မွ(သတို႔သမီး)အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားရေလ့ရွိပါသည္။
သတို႔သားေရာက္လာခ်ိန္တြင္လမ္းေပၚတြင္ႀကိဳဆိုေနေသာသတို႔သမီးဖက္မွလူအုပ္ႀကီးထဲမွလူမ်ားသည္ ဆီမီးမ်ားထြန္းၿပီးေစာင့္ေလ့ရွိပါသည္။ထိုသို႔ဆီမီးမထြန္းေသာသူ၊ဆီမီးမရွိေသာသူမ်ားအေနျဖင့္၀င္ခြင့္ မရၾကေပ။ထို႔အတူမဂၤေဆာင္အခန္းအနားသို႔ ေနာက္က်ၿပီးမွေရာက္လာသူမ်ားအေနျဖင့္လည္း၀င္ခြင့္ မရၾကေခ်။ဤေနရာ၌သတို႔သမီး(၁၀)ဦးအနက္(၅)ဦးသည္ပညာသတီရွိစြာအသက္ရွင္ၿပီး ဆီမီးမ်ားထြန္း လွ်က္ေစာင့္ေနေသာ္လည္း၊(၅)ဦးမွာမိုက္မဲစြာဆီလည္းမျဖည့္ထားဘဲ၊ငိုက္မ်ည္းကာအခ်ိန္ျဖဳန္းတီးလွ်က္ေန ၾကပါသည္။အခ်ိန္တန္၍ သတို႔သားႀကြလာေသာအခါျပင္ဆင္ရန္အခ်ိန္မရွိေတာ့ေပ။အိမ္အျပင္၌ေနခဲ့ရၿပီး မဂၤလာေဆာင္ပြဲသို႔၀င္ရန္အခြင့္အေရးလည္းမရွိေတာ့ေပ။မိုက္မဲေသာသတို႔သမီး(၅)ဦးတို႔သည္
(၁)သတိမရွိစြာအသက္ရွင္ျခင္း
(၂)ပ်င္းရိျခင္း
(၃)ျပင္ဆင္မႈမရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္မိမိတို႔ခ်စ္ေသာသတို႔သားႏွင့္လြဲခဲ့ရသလို ဘ၀သက္တာအတြက္ျပင္မ ရေသာေနာင္တအမ်ားကိုတစ္သက္စာသိမ္းပိုက္ထားေနရေပမည္။
(၁)သတိမရွိစြာအသက္ရွင္ျခင္း။
သတိတစ္ခ်က္လြတ္သြားသည္ႏွင့္ဘ၀တစ္သက္တာဒုကၡမ်ားႏွင့္အသက္ရွင္ခဲ့ရသူမ်ားရွိခဲ့ပါသည္။ သတိမမူ၊ဂူမျမင္ဟူေသာစကားကိုေပါ့ဆစြာေတြးခဲ့ေသာ္လည္းအသက္ရလာသည္ႏွင့္အမွ်အခ်ိန္ၾကာလာ သည္ႏွင့္တန္ဖိုးႀကီးေသာအမွားျဖစ္ေၾကာင္းသိလာရသည္။မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကမၻာႀကီးထဲတြင္အသက္ ရွင္ေနရသည္ႏွင့္အမွ်ရႈပ္ေထြးခက္ခဲစြာ၊တစ္ခါတစ္ရံသိမ္ေမြ႕စြာတိုက္ေနေသာမုန္တိုင္းမ်ားကယေန႔ကမာၻ႕
စီးပြားေရး၊ႏိုင္ငံေရး၊ဘာသာေရး၊လူမႈေရး၊ပညာေရးတို႔တြင္သတိတစ္ခ်က္သည္ အသက္ႏွင့္အမွ်တန္ဖိုး ရွိေသာအေျခအေနသို႔ေရာက္ရွိေနေလၿပီ။စားသတိ၊သြားသတိ၊ေနသတိ၊ထိုင္သတိဟူေသာစကားအတိုင္း အရာအရာတိုင္းအားဖက္ေပါင္းစံုစဥ္းစားၿပီးမွဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရမည့္ကာလလည္းျဖစ္ပါသည္။ သတိသည္ေလာကီေလာကုတၱရာအားလံုးအတြက္ျပည့္စံုစြာမွန္ကန္ေသာအက်ဳိးရရွိရန္အတြက္အေျခခံ
လိုအပ္ေသာအရည္အခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။(လုကာ။ ၁၆း၁၉-၃၁)တြင္ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္၌ေန႔ တိုင္းေပ်ာ္ေမြ႕ေနေသာသူေငွးတစ္ဦးႏွင့္သူဆင္းရဲလာဇရုအေၾကာင္းကိုေဖၚျပထားပါသည္။သူေငွးသည္ စြန္႕ႀကဲေပးကမ္းေသာေမတၱာမရွိသည္သာမကသမၼာသတိလည္းမရွိ၊သီလေဆာက္တည္ျခင္းလည္းမရွိပဲ မိမိစည္းစိမ္၌သာေန႔တိုင္းေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီးအခ်ိန္ျဖဳန္းတီးခဲ့သည္။ဘုရားသခင္သည္ေလာကထဲ၌ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား စည္းစိမ္ေပးထားျခင္း၊ပညာဥာဏ္၊ထူးေပးထားျခင္းသည္ေလာကအက်ဳိးျပဳဖို႔သာျဖစ္သည္။ဘုရားသခင္ သည္ကၽြႏ္ုပ္တို႔မည္သူမည္၀ါျဖစ္ျခင္းထက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မည္သို႔ေတြးေခၚေနထိုင္သက္ရွင္ျပဳမူေဆာင္ရြက္သည္ ကိုသာၾကည့္ရႈပါသည္။လူတိုင္းသားတိုင္း၏ေန႔စဥ္အသက္ရွင္မႈအေပၚဘုရားသခင္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါသည္။ (ယာ၊၃း၁၃)တြင္သင္တို႔၌အတတ္အလိမ္မာႏွင့္ျပည့္စံုေသာပညာရွိတစ္စံုတစ္ေယာက္ရွိလွ်င္ထိုသူသည္ ပညာ၏ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျခင္းႏွင့္တကြေကာင္းျမတ္ေသာ က်င့္ႀကံျပဳမူျခင္းအားျဖင့္ မိမိအမႈတို႔ကိုျပပါေစ။ ရွင္ယာကုပ္က၀ိညာဥ္ေရးရာပညာႏွင့္ေလာကီပညာကိုခြဲျခားျပထားပါသည္။တစ္ခ်ဳိ႕မွာမိမိတို႔ပန္းတိုင္ေရာက္ ရန္၊ထိပ္တန္းေရာက္ရန္မနာလိုျခင္း၊မရိုးသားျခင္း၊တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္အသံုးျပဳၾက
သူမ်ားလည္းရွိပါသည္။ထိုအရာသည္လူလုပ္ယူသည့္ပညာ(man maked wisdom)ျဖစ္ပါသည္။ ၀ိညာဥ္ေရးရာပညာသည္ အထက္အရပ္ဘုရားသခင္ထံမွ လာေသာပညာ(heavenlywisdom) ျဖစ္ပါ သည္။ထိုအရာသည္အတတ္အလိမ္မာႏွင့္ျပည့္စံုၿပီးေကာင္းျမတ္ေသာအက်င့္သီလျဖင့္ သူတစ္ပါးအက်ဳိးျပဳ စုျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
(၂)ပ်င္းရိျခင္း(သို႔)ငိုက္ျမည္းအိပ္ေပ်ာ္ျခင္း။
မဂၤလာေဆာင္လုလင္ႀကြလာျခင္းအား ႀကိဳလင့္ေနေသာသတိုးသမီး(၁၀)ဦးစလံုးမွာငိုက္ျမည္းအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ၾက ပါသည္။သို႔ေသာ္အခ်ိန္မွီဆီမ်ားျဖည့္ၿပီးျပင္ဆင္ထားသူမ်ားအေနျဖင့္သတို႔သားၾကြလာခ်ိန္တြင္အဆင္သင့္ ဆီမီးထြန္းႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ရိုးရိုးငိုက္ျမည္းျခင္းသည္သတိမလြတ္ေစဘဲပ်င္းရိေသာသေဘာကသူတို႔အား လြန္က်ဴးစြာအိပ္ေပ်ာ္ေစခဲ့ပါသည္။(သုတၱံ၊ ၁၃း၄)တြင္ပ်င္းရိေသာသူသည္အဘယ္အရာကိုမွ်ေတာင္းတ ၍မရတတ္၊လံုးလ၀ရိယျပဳေသာသူမူကားမိမိအလိုဆႏၵျပည့္စံုရ၏ဟုေဖၚျပထားပါသည္။(သုတၱံ၊ ၁၈း၉)၌ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ပ်င္းရိေသာသေဘာရွိေသာသူသည္မိမိဥစၥာကိုအခ်ဥ္းအႏွီးကုန္ေစတတ္ေသာသူႏွင့္ ညီအစ္ကိုေတာ္စပ္သည္ဟုသြန္သင္ထားပါသည္။ပ်င္းရိေသာသူကမနက္ဖန္အတြက္စဥ္းစားေနခ်ိန္မွာပင္ လုံးလ၀ရိယရွိေသာသူကအနာဂတ္ကိုတည္ေဆာက္ထားႏွင့္ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ပ်င္းရိေသာသူအေနျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္၊ဆင္ေျခမ်ားျဖင့္ျပည့္၀ေနတတ္၏။ (သုတၱံ ၊၂၁း၂၅ ။ ၂၂း၁၃)။လံုးလ၀ရိယရွိေသာ သူမူကားကာလသံုးပါးျဖစ္ေသာအတိတ္၊ပစၥဳန္ပၸန္၊အနာဂတ္၏သမိုင္းကိုဖန္တီးႏိုင္ၿပီးထိုအသိပညာျဖင့္
ပင္အနာဂတ္သို႔သြားေရာက္တည္ေဆာက္ႏုိင္သည္။ပ်င္းရိေသာသူမူကားအတတ္ပညာ၊အသိပညာဆံုးရံႈး သည္သာမကမိမိမွာရွိေသာအရည္အေသြးႏွင့္စြမ္းရည္ပင္လွ်င္ အသံုးမခ်လွ်င္ပ်က္ဆီးဆံုးရံႈးရေပမည္။
(၃)ျပင္ဆင္မႈမရွိျခင္း။
မိုက္မဲေသာသတို႔သမီး(၅)ဦးမွာ သူတို႔၏မိုက္မဲစြာငိုက္ျမည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းေၾကာင့္သတိုးသား(မဂၤ လာေဆာင္လုလင္)ၾကြလာခ်ိန္တြင္ဆီမီးထြန္းရန္ဆီမရွိခဲ့ေပ။လူမွန္လွ်င္ေနဖို႔အတြက္မျဖစ္မေနျပင္ဆင္ ဖို႔ရန္လိုသကဲ့သို႔အသက္ရွင္ရန္၊ေကာင္းစြာေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ရန္ျပင္ဆင္ရေပမည္။ထို႔အတူေသဖို႔အတြက္ လည္းျပင္ဆင္ထားရပါမည္။သီလႏွင့္ဒါနမပါလွ်င္ေသကာမွသိ၊ေရဗူးႏွင့္ဖိနပ္မပါလွ်င္ခါမွသိ)စကားပံုကဲ့သို႔ လူတိုင္းေကာင္းေသာကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ေစတနာသဒၵါတရားကိုေဆာင့္ရြက္သင့္ပါသည္။ခရစ္ေတာ္ ဘုရားကိုယ္တိုင္ကလူသားတိုင္းခ်စ္ေမတၱာထားရန္၊ အတၱထက္ပရကိုဦးစားေပးရန္ အစဥ္သြန္သင္ထား ပါသည္။(ေကာင္းေသာရွင္မာရိစိတ္ထားလုကာ၊၁၀း၂၅-၃၇)၊ဥစၥာရတတ္ေသာလူငယ္(လုကာ၊၁၈း၁၈၂၃) တြင္ေမတၱာတရားရွိသူ၌ေပးကမ္းစြန္႔က်ဲၿပီးသူတစ္ပါးအတြက္စဥ္းစားေပးတတ္ေသာ္လည္း၊မိမိဥစၥာ ကိုႏွေမ်ာတြန္႔တိုတတ္ေသာသူမူကား ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔၀င္ရန္ခက္ခဲပါသည္။ ထို႔အျပင္ မိမိအတြက္သာစဥ္းစားလွ်က္မိမိစည္းစိမ္၌သာေပ်ာ္ေမြ႕ေသာသူေငွးဥပမာကိုလည္း(လုကာ၊၁၂း ၁၆-၂၁) တြင္ေဖၚျပထားပါသည္။ကိုယ္အတြက္ဘ႑ာကိုဆည္းပူးေသာသူသည္ဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ဆင္းရဲေသာ သူျဖစ္သည္ဟုဆိုထားပါသည္။ဤေလာကအလည္ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားအသက္ရွင္ေစေသာဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ-ေလာကေကာင္းက်ဳိးအတြက္သာမကလူအခ်င္းခ်င္းတို႔၏ဒုကၡကိုမွ်ေ၀ခံစားဖို႔ရန္ႏွင့္ အသက္တာတြင္အခ်ိန္ႏွင့္စည္းစိမ္ကိုေကာင္းစြာအသံုးခ်တတ္ဖို႔ရန္ျဖစ္ပါသည္။ဆီမရွိေသာသတိုးသမီး(၅) ဦးကဲ့သို႔အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားသည္မိမိတို႔၏ဘ၀အသက္တာကို ဆီမရွိေသာဘ၀ျဖင့္အသက္ရွင္ေနၾကပါသည္။ ထိုသို႔ေသာသူမ်ားသည္ အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးရွိစြာအသံုးမျပဳျခင္း၊ ပညာကိုအပတ္တကုတ္မႀကိဳးစားျခင္း၊ အလုပ္ကိုလံုးလ၀ရိယရွိစြာမလုပ္ျခင္း၊ ဘ၀ကိုျပင္ဆင္မႈမထားဘဲအသက္ရွင္ျခင္းစသည့္ပံုစံမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္လွ်က္ရွိေနၾကပါသည္။ဤေခတ္ကာလသည္ပို၍ပင္၀ိညာဥ္ေရးရာႏွင့္ဆိုင္ေသာဆီကိုအျပည့္ ထည့္ထားရန္လိုအပ္လွေပသည္။Longfellowကအခ်ိန္ဆိုတာ၊၀ိညာဥ္ရဲ႕ဘ၀နာမ္အသက္ဟုဆိုထားပါ သည္။ အီတာလ်ံမီလိုဆိုဖာ-ဒႆနဆရာတစ္ေယာက္ကအခ်ိန္ဟာငါရဲ႕ထြန္ယက္ရာလယ္ေျမျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလယ္ေျမကိုထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးတာမရွိယင္ဘာအပင္မွာမသီးမပြင့္ႏိုင္ဘူး၊ အဲဒီေျမေနရာကိုအလဟသ မျဖစ္ေအာင္၊အဆိပ္ပင္ေတြမေပါက္ေအာင္၊အသံုးက်တဲ့တန္ဖိုးရွိတဲ့အက်ဳိးကိုျဖစ္ေစတဲ့အပင္ေတြကိုပဲ စိုက္ထားရမယ္။သည့္အျပင္အေပၚယံရႈိးထုတ္တဲ့က်ီးအာသီးအပင္ေတြမ်ဳိးလည္းမစိုက္မိဖို႔လိုပါတယ္။ စက္ရံုေတြတည္ေထာင္ယင္စက္ရံုေတြရဲ႕လုပ္အားျပန္ေရာက္မယ္။ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ေျမေတြဟာအဘိုး တန္ေျမေတြျဖစ္သလိုပဲ၊ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕အခ်ိန္ေတြဟာလည္းအဖိုးတန္တဲ့အခ်ိန္ေတြျဖစ္ပါတယ္ဟုဆိုပါသည္။ နပိုလီယန္အိုနာပတ္ကလည္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအားမင္းတို႔ရဲ႕အခြင့္အလမ္းေတြကိုတိုးတက္
ေအာင္လုပ္ပါ။အခုအလဟသကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္တိုင္းဟာအနာဂတ္ၾကမၼာအတြက္အခြင့္အေရးေတြ
ျဖစ္ေနမယ္ဟုဆိုခဲ့ပါသည္။ကၽြႏု္ပ္တို႔၌ကိုယ္စြမ္း၊ဥာဏ္စြမ္း၊ဘာအစြမ္းမွျဖည့္မထားပါက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျဖဳန္း တည္းခဲ့ေသာအခ်ိန္မ်ားကိုေနာင္တႏွင့္သာဖက္ရမ္းအသက္ရွင္ေနရလိမ့္မည္။ လူသားမ်ဳိးဆက္အတြက္ ဘာမွမက်န္ရစ္ေအာင္အသက္ရွင္ခဲ့ေသာတရားခံတစ္ဦးအျဖစ္သာအမည္တြင္ရစ္ပါလိမ့္မည္။ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈသတိေပးခဲ့ေသာသတို႔သမီး(၁၀)ဦးထဲမွ မိုက္မဲေသာျပင္ဆင္မႈမရွိသည့္ သတို႔သမီး(၅)ဦးမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလ တစ္ေလာကလံုးႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာသတိေပးခ်က္တစ္ခ်က္လည္းျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသတိေပးခ်က္(၂)ခ်က္မွာ-
(၁)အခါလြန္မွမရႏိုင္ေတာ့သည့္အရာအားရယူရန္ႀကိဳးစားျခင္းမ်ဳိးမလုပ္သင့္ပါ၊ထိုနည္းတူမိမိကိုယ္ ကိုယ္ျပင္ဆင္ျခင္းမရွိ၊မေကာင္းေသာကိုယ္က်င့္တရားမ်ားအားစြန္႔ပစ္ရန္ခက္ခဲေနျခင္း ေနာက္က်ျခင္း
တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ဆီမီးခြက္ရွိေသာ္လည္းမီးခြက္ထဲ၌ဆီမထည့္ထားလွ်င္အလင္းကိုမရႏိုင္သကဲသို႔ အသိဥာဏ္ထဲ၌ဆီႏွင့္တူေသာ၀ိညာဥ္ေရးရာအသိတရား၊ဥာဏ္ပညာ၊ သမၼာသတိမ်ားအၿမဲမျပတ္ ထည့္ထားရန္အေရးႀကီးပါသည္။သို႔မွသာေလာကထဲအေမွာင္ကမာၻထဲ၌အလင္းတရားျဖင့္အသက္ရွင္
ရပ္တည္ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
(၂)မိုက္မဲေသာ၊ပညာမဲ့ေသာသတိုးသမီး(၅)ဦးမွာပညာသတိရွိေသာသတို႔သမီး(၅)ဦးထံမွဆီေခ်းငွားခဲ့ ရာေခ်းယူ၍မရခဲ့သည့္ပံုပမာသည္ လူတစ္ဦး၏ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆက္သြယ္မႈ(Relationship)သည္ေခ်း ယူ၍ရႏိုင္ေသာအရာမဟုတ္ပါ။ကိုယ္ပိုင္တည္ေဆာက္ရယူရေသာအရာပင္ျဖစ္သည္။အနီးကပ္လုပ္ယူ၍ မရႏိုင္ပါ။မိုက္မဲေသာသတို႔သမီး(၅)ဦးအဖို႔ေနာက္က်သြားၿပီ၊လြန္သြားၿပီဟူေသာေနာင္တတရားႏွင့္ေလး လံ လြန္းလွေသာပ်က္စီးဆံုးရံႈးမႈကိုသာေပြ႕ပိုက္ရပါေတာ့သည္။မိမိတို႔အေနျဖင့္ဆီထည့္ရန္အခ်ိန္အလံု အေလာက္ရထားပါလွ်က္ႏွင့္ျပင္ဆင္မႈမရွိခဲ့ျခင္း၊ႀကိဳးစားမႈမရွိခဲ့ျခင္း၊ အက်ဳိးရွိရွိအသံုးမျပဳတတ္ျခင္းမ်ား သည္ေနာင္တရျခင္းႏွင့္ဘ၀ပ်က္ျခင္းရလဒ္မ်ားကိုသာခံစားရရွိေစပါသည္။
ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းထားေတာ္မူေသာကမာၻေလာကႀကီးထဲ၌အလင္းအိမ္ဟူေသာေနလံုးႀကီးစတင္ထြက္ရွိ လာသည့္နံနက္မိုးေသာက္ခ်ိန္သည္အလင္းအေတာက္ပဆံုးအခ်ိန္အခါျဖစ္သလိုညေနေန၀င္ဆည္းဆာ အခ်ိန္သည္လည္းအလွပဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။လူ႔ေလာကႀကီးထဲလူသားအျဖစ္ေမြးဖြားေရာက္ရွိလာ ၾကေသာလူသားတိုင္းအတြက္ေမြးဖြားခ်ိန္သည္မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ျပည့္၀သကဲ့သို႔လူ႔ေလာကမွထြက္ခြာၿပီး ဘုရားသခင္ထံျပန္သြားရေသာ ေန၀င္ခ်ိန္သည္လည္း အလွပဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေရွာလမုန္ မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ကေမြးဖြားခ်ိန္ႏွင့္ေသဆံုးခ်ိန္ကာလကို ခပ္သိမ္းေသာအမႈအရာတို႔သည္ မိမိတို႔အခ်ိန္ရွိ၏။ မိုးေကာင္းကင္ေအာက္၌ႀကံစည္သမွ်အသီးသီးျပဳရေသာအခ်ိန္ရွိသည္………ဟု(ေဒသနာ၊ ၃း၁-၁၂) တြင္ေဖၚျပထားပါသည္။ထိုအခ်ိန္ဆုိသည့္ကြက္လပ္မွာကၽြႏ္ုပ္တို႔လူသားမ်ားအတြက္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ရိုးသားျခင္း၊ႀကိဳးစားျခင္း၊စာနာျခင္း၊ေဖးမျခင္း၊တရားမွ်တျခင္း၊ေျဖာင့္မတ္ျခင္းမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အသိဥာဏ္ရွိျခင္း၊သတိၱတရားရွိျခင္း၊အိေၿႏၵေစာင့္စည္းျခင္း၊ကိုယ္က်င့္သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ ၀ိညာဥ္ေရးရာအားျဖည့္ျခင္း၊ေလာကေကာင္းက်ဳိးေဆာင္ရြက္ျခင္း၊သူတစ္ပါးအတြက္အေစခံျခင္းစသည္ တို႔ျဖင့္ပါရမီျဖည့္ရန္အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ႏုပ်ဳိသည္မွစၿပီးအိုမင္းသည္အထိအခ်ိန္မွာေနရာယူထားဆဲျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ကအိုမင္းရင့္ေရာ္မႈကိုအမ်ဳိးမ်ဳိးညည္းထြားတတ္သည္။မအိုမင္းေအာင္တားဆီးျခင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္အခ်ိန္ကိုေတာ့ျဖင့္တားဆီး၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ဆြဲဆန္႔ဖို႔ရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ျပဳျပင္ဖို႔ရန္ေသာ္
လည္းေကာင္းမရႏိုင္ပါ။လူသည္အိုလာၿပီးအလွပ်က္လာျခင္းသည္အၿမဲမမွန္ပါ။မအိုပဲအလွပ်က္ျခင္း၊ ဘ၀ပ်က္ျခင္း၊စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျခင္း၊စာရိတၱပ်က္ျခင္းမ်ားထက္စာလွ်င္မိမိ၌ရွိေသာပညာသတိ၊သီလသမာဓိ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ေစတနာတရား၊သန္႔စင္ေသာစိတ္၊ၫူစူမႈကင္းေသာစိတ္တို႔ျဖင့္ေပ်ာ္၀င္ေနေသာဘ၀ျဖင့္ လွပစြာအိုမင္းတတ္ဖို႔၊အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးရွိရွိအသက္ရွင္တတ္ဖို႔ရန္လိုပါသည္။မိမိ၌ရွိေသာအခ်ိန္ႏွင့္စြမ္း ရည္ကိုတန္ဖိုးရွိစြာသံုးစြဲတတ္သူ၊တန္ဖိုးရွိစြာကုန္လြန္ေစတတ္ေသာသူတို႔အဖို႔လွပေသာအခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ဆံုေတြ႕ရန္အလို႔ငွာဆံုေတြ႕ေနရေသာအခ်ိန္မ်ားအားအလွပဆံုးျပင္ဆင္လွ်က္ေလာကအက်ဳိး၊သာသနာ အက်ဳိး၊ႏိုင္ငံအက်ဳိး၊လူသားအက်ဳိးမ်ားအားမိမိ၌ရွိေသာပညာသတိျဖင့္ထိေရာက္စြာေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ မည္မွာဧကန္အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
မိုးဦးဇြန္(ကမာ႐ြတ္)
