တစ္ခါကဆရာမတစ္ေယာက္က ကၽြန္မတို႕ကို ဆံုးမဖူးတယ္။
ဆရာမေျပာတဲ့ စကားေလးကို ႀကိဳက္လို႕ပါ။ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့စကားေလးမုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို
ျပန္ၿပီးေ၀မွ်ခ်င္တာပါ။
“ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ဆန္း စစ္ၾကည့္ပါတဲ့..
ကိုယ့္အိမ္မွာ ကုိယ္က အိမ္ရွင္ျဖစ္ေနၿပီလား.. ဧည့္ သည္ျဖစ္ေန တုန္းပဲလား.. အိမ္မွာ အိမ္ရွင္ တစ္ေယာက္ လို
မိသားစုရဲ႕ အမႈကိစၥအရာရာေတြကို တိုင္ပင္ ခံရၿပီး ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ကိုပါ အေလးထား ခံေနရၿပီလား
ဒါမွ မဟုတ္.. ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္ လိုပဲ အိမ္မွာေနၾက ရတုန္း ပဲလား”
တဲ့။
ဆရာမက အဲလို ေမးတာခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္လည္း ျပန္ၿပီးသံုးသပ္မိ
တယ္။ အိမ္မွာ တင္မကဘူး.. ေက်ာင္းမွာ .. အလုပ္မွာ .. ဘုရား ေက်ာင္းမွာ ..ကိုယ္ ရပ္တည္
ေနရတဲ့ ေနရာေတြ မွာေရာ.. ကိုယ္က ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္လိုေန ေနရတာလား.. အိမ္ရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္
ေနၿပီ လားလို႕ေလ။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းသြားၿပီး အိမ္ျပန္ရင္
စာက်က္လိုက္၊ ကစားလုိက္၊ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္နဲ႕ အိမ္ဆိုတာ မိဘ၊ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ တူတူေနရတဲ့
လံုၿခံဳမႈေပးႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေနရာဆိုတာကလြဲရင္ အျခား အိမ္မွာ ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြ၊
လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးအစရွိတဲ့ ျပႆနာ ေတြကုိ မသိခဲ့ရဘူး။ ေဖေဖနဲ႕ေမေမကလည္း ကေလးျဖစ္တဲ့
ကၽြန္မတိ္ု႕ေတြကို ေပးမသိခဲ့ဘူးေလ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ္က အိမ္မွာ ဧည့္သည္အေနနဲ႕ပဲ ေနခဲ့ရတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူငယ္ဘ၀ေရာက္လာေတာ့ လူႀကီးေတြက အိမ္မွာ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဆိုရင္
ကို္ယ့္ကုိတိုင္ပင္တာတို႕.. ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေလးထားတာတို႕နဲ႕ ႀကံဳလာရတဲ့အခါ
ကိုယ္က အိမ္ရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါလားလို႕ စဥ္းစားမိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ ကေလးငယ္ေတြမွာေတာ့
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ သူတို႕အိမ္အတြက္ အိမ္ရွင္ျဖစ္လို႕ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကို ရုန္းကန္ေနရတဲ့၊
မိသားစုအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ ၀မ္းနည္းမိသလို ဂုဏ္လည္းယူမိတယ္။
ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါမွာလည္း အိမ္ရွင္ျဖစ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသား/သူေတြေတြ၊ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား/သူေတြ ေတြ႕ရျပန္ေရာ။
ေက်ာင္းကိုလာ၊ စာသင္၊ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႕စကားေျပာ၊ အိမ္ျပန္ စသည္ျဖင့္ ဧည့္သည္အေနနဲ႕ပဲ
ေက်ာင္းလာတက္တ့ဲ ေက်ာင္းသား/သူ ေတြရွိသလို ေက်ာင္းရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ကို္ယ့္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတိုးတက္ဖို႕
သာယာလွပဖို႕အေရးမွာ ဦးေဆာင္၊ ပူးေပါင္းပါ၀င္တဲ့ အိမ္ရွင္ေက်ာင္းသား/သူ ေတြနဲ႕ ႀကံဳေတြ႕ရတယ္။
အဲဒီလုိပဲ လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ တဲ့အခါမွာလည္း
ကိုယ္လုပ္ စရာရွိတာ ကိုပဲလုပ္တတ္တဲ့၊ အထက္က ညႊန္ၾကား တာကိုပဲ လုပ္တဲ့ ဧည့္သည္၀န္ ထမ္းေတြရွိသလို
ကို္ယ့္ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္လုိ႕ သေဘာထားၿပီး ကိုယ့္အႀကံဥာဏ္ေတြကိုပါ
အျခားလုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြ အေလးထား နားေထာင္ရတဲ့ အိမ္ရွင္၀န္ ထမ္းေတြနဲ႕ ႀကံဳဆံုရျပန္တယ္။
ဒီလုိပါပဲ။ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ဆိုရင္လည္း
ကို္ယ္က ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ဘာပဲျဖစ္ေနေန ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္သလို.. ကိုယ့္စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ရင္
ေတာ္ပါၿပီဆိုတဲ့ ဧည့္သည္ ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံတိုး တက္ဖို႕အေရးမွာ ပူးေပါင္းပါ၀င္လုပ္ေဆာင္တဲ့
အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံသားေတြ ရွိေနပါလားလို႕ သံုးသပ္မိျပန္တယ္။
မိမိတို႕ဘယ္ေနရာမွာပဲေနေန၊ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္
ကိုယ္က်ရာက႑ေတြမွာ စိတ္ေရာ ကို္ယ္ပါ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ရွင္ေကာင္းေတြျဖစ္လာမွာမလြဲဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကို္ယ့္အတြက္ပဲ ကိုယ္စဥ္းစားၿပီး ကို္ယ္ေနတဲ့ ၀န္းက်င္က ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္သလို
ဧည္သည့္လိုပဲ ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈဆိုတာ ကိုယ္နဲ႕မဆုိင္တဲ့ အရာပဲျဖစ္ေနမွာပဲ။
ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစုမွာ၊ ကုိယ္တက္ေန တဲ့ေက်ာင္းမွာ၊
ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ၊ ကိုယ္ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာမွာ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ၊ ၿပီးေတာ့
ကိုယ္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးမွာေရာ ကိုယ္က ဘယ္လိုေနေန မွာလဲ။ ဧည့္သည္ လိုလား ? အိမ္ရွင္လိုလား?
သူငယ္ ခ်င္းတုိ႕.. စဥ္းစားဆင္ျခင္ ၾကည့္ႏိုင္ ဖို႕ ေ၀မွ်လိုက္ ပါတယ္။
Mandy Maw
No comments:
Post a Comment